... het songfestival

Wat dragen ze in, of in dit geval tijdens het songfestival? Dat kan eigenlijk niet gek genoeg zijn. Groot en veel, of juist heel weinig. Maar of dat nou mode is vraag ik me af. Afgezien van het ooglapje van Madonna natuurlijk. Dat is iets waar we binnenkort allemaal mee lopen! Maar even .... wat was ze slecht. Ooit was ze vernieuwend, nu is het vooral genant. Je mag ook boven de 60 gek doen, maar om hier nou 1 miljoen euro voor te vragen gaat mij wat ver. Vergeleken met Madonna is Bonnie St. Clair wat mij betreft de bom.

Terug naar de mode. De laatste weken zijn we overspoeld met fragmenten van vroeger. Briljant vond ik de blauwe satijnen pofbroek van Agneta in 1974. De rond vliegende rokjes van Bugs Fizz in 1981 waren indertijd spectaculair. Onvergetelijk waren ook de gouden schoentjes van het nummer Diggi-loo, Diggi-ley in 1984, net als de blote voeten van Frizzle Sizzle 2 jaar later. Heb je de double breasted blazer gezien van Celine Dion in 1988 met die tutu er onder? Dat kan in die tijd toch ook geen mode zijn geweest. En het haar getoupeerd tot aan de nok van het theater. Heerlijk, die jaren 80. Het was ook de tijd dat je nog goed naar het festival kon kijken EN luisteren. Met een echt orkest en ieder land zijn eigen dirigent die netjes werd voorgesteld. En het allerleukste vond ik dat alle liedjes in de taal van het uitvoerende land werden gezongen. Het winnende liedje werd dan op het einde nog een keer in het Engels uitgevoerd. Dat was iets om naar uit te kijken. Ach,een stukje nostalgie, het zal de leeftijd wel zijn. 

De Nederlandse inzendingen hebben ook wel eens stof doen opwaaien op modegebied. Zo waren er de lichtgevende pakken van de Toppers die het af lieten weten. De gescheurde jurk van Trijntje en de indianentooi van Joan Franka. 

Ook de gigantische jurk van Linda Wagenmakers zit bij ons nog vers in het geheugen. Dat was in 2000 toen wij trouwden. Tijdens de bruiloft kropen alle 'dansers' onder mijn jas om na enige tijd enthousiast te verschijnen. Onvergetelijk!
De kleding van Duncan deed mij nog het meeste denken aan aan gevangenispak of een boeren overal. Niks mee hoor, het leidde in ieder geval niet af. Het was onderdeel van een goed doordachte act.  Maar het mooiste is toch dat er gewoon een goed liedje heeft gewonnen dat zuiver werd gezongen door een sympathieke zanger. Chapeau Duncan!