Paard te koop

Wees gerust, onze paarden zijn niet te koop. Maar ik wil het eens hebben over de manier waarop paarden door de jaren heen te koop worden aangeboden. Dat verschilt nu nogal met vroeger. Ooit moest je het met veel minder informatie doen dan tegenwoordig. Als je jonger bent dan 30 heb je waarschijnlijk geen idee hoe dat vroeger ging. Dat was in de tijd voordat het internet bestond. Het ging via via, van iemand uit de buurt, op de keuring, via een briefje op het prikbord bij de manege of de supermarkt, een advertentie in de PZC, de Telegraaf of, voor de mensen met een iets ruimere beurs of hogere eisen, een advertentie in De Strengen. Ook werden er vroeger nog redelijke tot goede jonge paarden aangeboden op paardenmarkten. Handelaren zijn volgens mij van alle tijden en veilingen waren er vroeger ook vast wel, maar dat was en is niet voor de gewone man weggelegd, waar wij toen en nu nog steeds toe behoren. 

Een advertentie betaalde je per millimeter, dus de informatie werd ingekort tot het hoogst noodzakelijke. Een voorbeeld van hoe een advertentie er uit zag in de jaren 80 en 90: 4j zw KWPN-stbm. v.Ursus mv.Democraat 2wb+bl h.164 B-dr vp 4500 tel. ..... Dat was het wel zo ongeveer. Geen foto's, filmpjes, karaktereigenschappen en geen ontbrekende klik. Gewoon bellen, vragen wat je weten wilt en bij serieuze interesse met het grote boek van de weg de route uitpluizen en gaan kijken. Bij voorkeur niet buiten de provinciegrens. Soms werden ook bewust dingen weg gelaten. We gingen ooit naar een paard kijken met 4 bruine benen. Toen we kwamen was het een vos en ja, das ook een soort bruin. We kochten hem overigens wel, want een goed paard heeft geen kleur toch? De vader van Lout kocht al eens ongezien een paard uit de Telegraaf. Jan Gabrielse nam die dan mee op 1 van zijn ritten door het land en dan zag je bij aankomst wel of het wat was. We hebben al eens een paard gekocht op Hedel voor en met vrienden. Ook een avontuur kan ik je zeggen. We hadden er 1 op het oog. Er viel iemand die er half onder kwam te liggen en ze was nog steeds braaf. "Die moet het worden, daar kun je onder liggen!". Maar dat viel zowaar nog niet mee. Toen Lout uiteindelijk het paperclipje met geldbriefjes meekreeg is het toch gelukt en werden  op veilige afstand de legendarische woorden "HIJ BETAALT HEM!" uitgesproken.

Met de komst van het internet is het kopen en verkopen van een paard drastisch veranderd. Veelal in positieve zin. Er is veel meer informatie beschikbaar en bovendien geldt tegenwoordig: wat van ver komt is goed. Zelf halen we ze ook overal vandaan. De kwaliteit van de paarden is een stuk verbeterd en velen denken de nieuwe Totilas te hebben gefokt of te hebben aangeschaft. Ongeacht of je de kwaliteiten als ruiter hebt om een dergelijk paard te rijden is het doel om een zwart drafwonder voor een prikkie te scoren. Alhoewel, een prikkie is voor veel mensen niet eens meer een eis. Prijzen tot € 25.000 euro zijn voor een gemiddelde hobbyruiter (als die nog bestaat) eerder regel dan uitzondering. En als je er dan zelf toch niet op kunt zitten zet je er een prof op of je gaat er het volgende supertalent mee fokken. En je kunt ze altijd weer verkopen als project- of therapiepaard. Video's zijn een uitkomst. Er zijn nu eenmaal paarden die het goed doen op een foto, maar 5 seconden video kan veel duidelijk maken. Behalve als het een slow motion filmpje betreft. Dan kan elk paard zweven. Trappen daar echt mensen in? Bij foto's is het resultaat nog wel eens wisselend. Waar sommigen alles uit de kast trekken om een paard zo voordelig mogelijk voor te stellen, zijn er ook nog altijd mensen die het niet voor mekaar krijgen om 1 fatsoenlijke foto van een paard te plaatsen. Uit een rare hoek zodat het prachtige hoofd ineens heel lang en groot lijkt (zie foto), onder de modder of 5 keer bijna dezelfde foto in een rare houding. Dit kan ook positief uitpakken. Als er mooie foto's van Baluschka op Marktplaats hadden gestaan, hadden we haar misschien nooit kunnen kopen. Ik had haar wel gezien, maar mwah. Toch bleef de advertentie me steeds trekken dus toch maar eens doorvragen. En toen we uiteindelijk voor de 3e keer foto's kregen zat er 1 tussen die ons goede gevoel bevestigde waarna we gingen kijken. The rest is history. 

Wat mij verder opvalt tegenwoordig is het opmerkelijke aantal verkopers met hartklachten. "Met pijn in mijn hart ..." . De termen, niet voor beginners, bomproof, geheel naar eigen hand te zetten, kent iedereen wel. Vervolgens een ellelang verhaal over alle fantastische eigenschappen en wensen van het paard. Een essentieel onderdeel ontbreekt nogal eens in een advertentie, namelijk de prijs. Dat moet dan in een pb of is nader overeen te komen. Ook worden paarden tegenwoordig betaald in wortels, appels en peren. Je moet het allemaal maar weten. Als er wel een prijs bij staat, is het vaak zo dat de prijs voor een goede stal bespreekbaar is. Dus als je dan komt kijken en je vertelt dat het allemaal maar minimaal is met de verzorging, dan kun je hem wel kopen, maar alleen als je het geweten van de verkoper ruimschoots wilt sussen middels de hoge verkoopprijs. Het indelen in prijsklassen is ook dubieus. Normale prijsklasse? Als je € 12.500 voor een recreatiepaard van 16 met een operabele afwijking normaal vindt, prima!

Tijden veranderen, sommige dingen niet. Het kopen van een leuk gezond paard dat goed bij je past, binnen het budget wat je beschikbaar hebt, blijft een hele opgave. Maar als het lukt is het geweldig en dat gun ik iedereen. Net als ik de verkoper een mooie opbrengst gun. Onthoud ook dat als je geen problemen hebt, je het beste een paard kunt kopen. Dan komen ze vanzelf. Succes!